برنامه نویسی کودکان
دهنده یک مجموعه مهارت و نگرش برنامه نویسی کودکان جهانی است که همه، نه فقط دانشمندان کامپیوتر، مشتاق یادگیری و استفاده هستند." CT شامل حل مسئله، طراحی سیستم ها و درک رفتار انسان با به کارگیری مفاهیم مرکزی CS است (Wing, 2006).
سازمان‌هایی مانند انجمن معلمان علوم رایانه (CSTA)، انفورماتیک اروپا، مرکز نوآوری سایبری، و ابتکار ملی ریاضی و علوم استانداردهایی را ایجاد کرده‌اند که برای آموزش کدنویسی اعمال می‌شوند (Hubwieser et al., 2015). افزایش علاقه به یادگیری کدنویسی در زمینه‌های آموزشی نیز توسط سازمان‌هایی مانند Code.org و Codeacademy هدایت و منتشر شده است، که در مورد نیاز به ایجاد مهارت‌هایی که از فرصت‌های شغلی آینده پشتیبانی می‌کنند و در عین حال بر مزایای آموزشی که کدنویسی ارائه می‌دهد، استدلال می‌کنند.
CT و کدگذاری در آموزش به بخش برنامه نویسی کودکان جدایی ناپذیر برنامه درسی مدارس در بسیاری از کشورها تبدیل شده است. به عنوان مثال، انگلستان برنامه نویسی کامپیوتر را به عنوان یک دوره اجباری که از دبستان شروع می شود ادغام کرده است (جونز، 2013)، در حالی که دانمارک سواد دیجیتال را با تمرکز بر دانش به دست آمده از فناوری های ساختمانی (Tuhkala، Wagner، Nielsen، Iversen، و Kärkkäinen، ترویج می کند. 2018).
برنامه نویسی کامپیوتر در آموزش که توسط سیمور پیپرت (Papert، 1980) پیشگام شد، مورد توجه بسیاری از مربیان و محققانی قرار گرفت که به دنبال راه های جایگزین آموزش مهارت های حل مسئله پیچیده و ارائه تجربیات یادگیری پویا بودند (Kalelioğlu, 2015, Lye and Koh, 2014). .
امروزه ابزارهای تکنولوژیکی و محیط های برنامه نویسی مناسب کودک وجود دارد (Papavlasopoulou, Giannakos, & Jaccheri, 2017b). بسیاری از تجربیات مقدماتی برای K-12 پیرامون استفاده از محیط های برنامه نویسی مبتنی بر بلوک، مانند Scratch، Alice، Blocky، و App Inventor طراحی شده است (Zhang, Liu, de Pablos, & She, 2014).
(فیلدز، واسودوان و کافای، 2015) (واگنر، گری، کورلی، ایرانیان سایبر و ولبر، 2013). این محیط ها به تخصص خاصی نیاز ندارند، اما نیاز به تفکر دقیق دارند تا به رایانه بگویید که چه کاری را مرحله برنامه نویسی کودکان به مرحله انجام دهد. سازه‌گرایی Papert (1980) استدلال می‌کند که از طریق کدگذاری، بچه‌ها یک «ابژه برای فکر کردن» دارند. در این فرآیند، آنها در مورد تفکر خود یاد می گیرند (گوزدیال، 2004).
فعالیت‌های یادگیری مبتنی بر ساخت‌گرایی به طور گسترده در آموزش رسمی و غیررسمی مورد مطالعه قرار گرفته است (پاپاولاسوپولو، جیاناکوس و جاچری، 2017a). ادغام کدنویسی در زمینه های آموزشی در یک تجربه شهودی و جذاب، منطق، تفکر انتقادی، حل مسئله، ریاضی و مهارت های مرتبه بالاتر کودکان را افزایش می دهد و می تواند نگرش آنها را نسبت به محاسبات تغییر دهد (Sáez-López، Román-González، و Vázquez-Cano، 2016)؛ (کافای و برک، 2015).
استدلال های قوی برای کودکان برای یادگیری نحوه کدنویسی وجود دارد که توسط رویکرد ساخت گرا پشتیبانی می شود (کافای و برک، 2015) (گالوپ، 2015). کودکان باید مهارت های قرن 21 را به دست آورند و خود را با شایستگی های لازم مرتبط با دیجیتالی شدن جامعه ما توانمند کنند. یادگیری نحوه کدنویسی به اندازه یادگیری ریاضی، خواندن و نوشتن ارزشمند شده است (Horizon, 2015).
مطالعات متعددی بر معرفی سواد محاسباتی برنامه نویسی کودکان به کودکان به روش های مختلف متمرکز شده است (پاپاولاسوپولو و همکاران، 2017a). اشیاء قابل برنامه ریزی و تعاملی مختلفی وجود دارد که اهمیت مشارکت کودکان از سنین پایین را در یادگیری کدنویسی نشان می دهد (فساکیس، گولی و ماورودی، 2013).
در اضافه کردنمحیط هایی مانند LiliPad Arduino (Buechley, Eisenberg, Catchen, & Crockett, 2008) برای جذب دختران بیشتر به CS و CT ایجاد شده است. ترکیب ساخت فیزیکی و کدنویسی برای افزایش مشارکت در مفاهیم و شیوه های برنامه نویسی ارزشمند ثابت شده است (Kafai & Vasudevan، 2015)، به ویژه زمانی که ابعاد اجتماعی و خلاقانه یادگیری را در بر می گیرد (Giannakos & Jaccheri، 2018). در مطالعه‌ای با دانش‌آموزان برنامه نویسی کودکان کلاس ششم در اسکاتلند، رابرتسون و هاولز (رابرتسون و
[ بازدید : 34 ]